Als alles beter gaat met onze wereld en we weer kunnen genieten van cultuur, is Theater Elckerlyc misschien een optie. Francesca Vanthielen (47) trekt er vanaf september haar toga weer aan als procureur in Assisen III: De Wurgmoord. Voor de derde keer wordt het een voorstelling in haar thuisstad. “Ik kan er zelfs met de fiets naartoe. Heerlijk!”, zegt ze. In afwachting vertelt de Kanaal Z-presentatrice ons over de passie voor het lopen, de ‘ontdekking’ van ’t Eilandje en de fietstochten langs Park Spoor Noord.
1. THEATER ELCKERLYC
Ontspanning op de planken
We hadden het liefst met Francesca eens op het podium gestaan van Theater Elckerlyc, maar door de coronamaatregelen houdt het theaterhuis de deuren voorlopig dicht. Ook de voorstelling Assisen III, die normaal nu zou spelen, is uitgesteld tot het najaar. Als alles goed verloopt, staat Francesca in september wel weer in Antwerpen op de planken met haar tegenspelers Kürt Rogiers, Marijn Devalck en Danni Heylen. “De ticketverkoop liep nochtans goed”, zegt ze. “Er waren al meer dan 10.000 tickets verkocht. Wie dus wil, kan vanaf deze zomer nog een plaatsje reserveren.”
De voormalige VTM-coryfee staat naast haar werk voor Kanaal Z nog wel graag eens op de scène. Van Hannelore Martens in Aspe tot diverse rollen in tv-series en films, acteren is voor Francesca geen onbekend terrein. Onlangs dook ze zelfs even op voor een gastrol in Thuis. “Ik weet niet of ik daar nog in zal verschijnen, maar ik vind het alleszins plezant om al die zaken te combineren.”
Toch is het zelfs voor haar altijd wat wennen, zeker in een theateromgeving. “Ik heb wel wat gezonde zenuwen voor een voorstelling, maar tegelijk vind ik het fijn om eens een andere wereld binnen te stappen. Van de beursresultaten op Kanaal Z tot teksten van buiten leren voor toneel: het blijft een fijne afwisseling. Het resultaat moet uiteraard goed zijn, maar theater is deels ook ontspanning voor mij.”
Die afwisseling is een constante in haar leven. Francesca is wellicht een van de meest veelzijdige tv-persoonlijkheden die we kennen. Naast presenteren en acteren heeft ze een diploma Toegepaste Economische Wetenschappen en een diploma Internationale Politiek op zak. Nochtans leek ze al van jongs af klaar voor een carrière in de media. Via via belandde ze op haar dertiende al bij Radio 3, de voorloper van KLARA, om er het kinderprogramma Radio TAM TAM te presenteren. Elke woensdag reed ze met de trein naar Brussel, op een leeftijd waarop de meeste jongeren nog moesten wennen aan de grote stap naar het middelbaar.
“Dat waren mijn treintram-busdagen: ik reed met de bus naar het station in Hasselt, met de trein naar Brussel en met de tram naar het VRT-gebouw. Een hele onderneming, maar ik vond die trips zalig”, vertelt ze. “Ik volgde al op jonge leeftijd dictie en vond presenteren geweldig. Mijn ouders waren eerst wat sceptisch over de combinatie van het radiowerk met mijn studies, maar zolang ik goede punten had zeiden ze niets. Het was dus de perfecte motivatie om op school extra mijn best te doen.”
Radio TAM TAM was het begin van een indrukwekkend parcours. Op haar vijftiende kreeg ze een programma op Studio Brussel en een jaar later belandde ze bij VTM, waar ze bijna dertig jaar heeft gepresenteerd. Francesca: “Mijn ouders hebben nooit druk op me uitgeoefend om het anders aan het pakken. Het enige waar ze op stonden, was dat ik mijn middelbare studies zou afwerken. Wat ik daarna ging doen, was mijn keuze. Ze hebben me nooit opgelegd om universitaire studies te doen, want ze wisten dat ik mijn tv-werk zou voortzetten. Maar ze hebben mij altijd gesteund.”
Reserveer nu je tickets:
2. ’T EILANDJE
Wonen in een prachtige buurt
Over haar tweede favoriete plek moet ze niet lang nadenken. ’t Eilandje is al tien jaar Francesca’s thuisbasis. Toch kwam ze hier veeleer toevallig terecht. “Op een bepaald moment zocht ik een nieuwe woning in Leuven en dacht er toen aan om naar een andere stad te verhuizen. Brussel stond op de verlanglijst, maar daar vond ik mijn gading niet. Toen een vriendin me voorstelde om eens in Antwerpen rond te fietsen, ben ik hier terechtgekomen.” En daar heeft ze geen spijt van, benadrukt ze. “Ik woon hier graag, maar voel me wel geen Antwerpenaar. Een echte verbondenheid met een stad of gemeente heb ik trouwens nooit gehad. Ik kan overal wonen.”
En merkt ze verschillen met Leuven of Brussel op? “Antwerpenaars zijn duidelijk extraverter. In Leuven werd ik amper aangesproken. In Antwerpen gebeurt dat vaak, zeker in de beginjaren dat ik hier woonde. Wanneer ik aan het stoplicht sta bijvoorbeeld, beginnen mensen meteen te babbelen of vragen te stellen. ‘Wie we hier naast ons hebben!’ of ‘Woon je hier graag?’. Ik vind die spontaniteit wel sympathiek. Ik stoor me niet aan het Antwerpse chauvinisme. Dat is net charmant én bovendien is het toch logisch om trots te zijn op je stad.”
Francesca woonde al op ’t Eilandje nog voor de buurt evolueerde tot wat ze nu is. “Eerst dacht ik: ‘Wat heb ik nu zo blindelings gekocht?’, want ik was vooral gevallen voor de charme van mijn appartement. Ik kende de buurt amper. Bovendien was hier in die dagen bijna niets. Ik heb het MAS nog weten bouwen en zie de buurt nog altijd veranderen. Maar intussen is het museum echt een landmark geworden en is deze wijk geweldig. ’t Eilandje is mijn dorp in de stad. Het enige nadeel is dat ik al tien jaar een beetje op een bouwwerf woon”, lacht ze.
3. PARK SPOOR NOORD
Voorbeeld van een geslaagd project
En zie je jezelf hier oud worden of zou je ooit willen terugkeren naar de kerktoren van Zonhoven bijvoorbeeld? “Die wens heb ik niet, hoewel ik uit een superwarm gezin kom. Van zodra ik kon, wou ik mijn vleugels uitslaan. Mijn zus had diezelfde nood om uit te vliegen en woont intussen zelfs in Frankrijk. Ik heb altijd graag in een stad gewoond, hoewel het er hier soms wat rumoeriger aan toe gaat. Samenleven geeft conflicten, zeker in een stad als Antwerpen waar we dicht op elkaar leven. Een van mijn lievelingsplekken is Park Spoor Noord, het ideale voorbeeld van hoe een stadsgemeenschap eruit moet zien. Die plek bewijst dat samenleven op een goede manier kan.”
En dus is het park haar laatste favoriete locatie. Francesca: “Ik word altijd blij wanneer ik door Park Spoor Noord fiets. Die ruimte en de diversiteit die je er ziet, het is een voorbeeld van een geslaagd project. Kinderen uit verschillende gemeenschappen komen er voetballen of rugby spelen… Veel gezinnen komen er met hun kinderen in het weekend van de zon genieten. En zelf strijk ik hier ook graag neer voor een namiddagje met vrienden. Als het dan mooi weer is en de kinderen spelen onder de fonteinen, dan maakt me dat oprecht gelukkig.”
Bron: Gazet van Antwerpen